خانه ام ابری است

خانه ام ابری است

یکسره روی زمین ابری است با ان،

از فراز گردنه ، خرد و خراب و مست

باد می پیچد.

یکسره دنیا خراب از اوست

و حواس من.

ای نی زن، که تو را آوای نی برده است دور از ره، کجایی؟

خانه ام ابری ست اما

ابر بارانش گرفته است.

در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،

من به روی آفتابم

می برم در ساحت دریا نظاره.

و همه دنیا خراب و خرد از باد است،

و به ره، نی زن که دایم می نوازد نی، در این دنیای ابر اندود

راه خود را دارد اندر پیش.

                        نیما یوشیج